Jak wywołać wojnę? Świetnie wyjaśnił to chwilę przed samobójstwem, podczas procesu norymberskiego, nazista i szef Luftwaffe Hermann Göring:

Kim jesteśmy? Co sprawia, że mówimy „ja”? Większość pierwiastków z jakich my i nasze otoczenie składamy się, powstały we wnętrzach gwiazd, które po zakończeniu istnienia wybuchły i rozproszyły się w kosmosie, dając nam budulec. Stanowimy ok. 30 tryliardów komórek.

Wszyscy żyjemy w takiej samej rzeczywistości, a jej odczuwanie i rozumienie odbywa się na 3 różne sposoby. Wytłumaczyć to można na przykładzie koloru czerwonego:

Aby lepiej coś zrozumieć, dobrze jest doświadczyć tego w praktyce. Dla przykładu, stan nieważkości. Wiemy czym jest, możemy oglądać kosmonautów i słuchać ich opowieści. Ale nie lecąc w kosmos trudno uznać, że nasze rozumienie poczucia braku grawitacji jest kompletne. Jeżeli istnieje wspaniały świat duchowy, to czy będąc w nim moglibyśmy stwierdzić, że całkowicie rozumiemy np.: zło, cierpienie i problemy? Jeżeli jesteśmy też istotami niematerialnymi i wiecznymi to pobyt w materialnym i chwilowym świecie nabiera sensu, gdy jest źródłem nowych doświadczeń i rozwoju. Im więcej książek o relacjach ludzi ze stanu śmierci klinicznej czytałem, tym bardziej dochodziłem do przekonania, że życie tutaj to tylko rodzaj gry i symulacji dla odważnych dusz – ochotników. Subiektywne zatrzymanie czasu w momencie śmierci pokaże prawdę, czy nasze istnienie na tej planecie miało niematerialny sens.