Człowiek został już pokonany przez maszynę w każdą grę logiczną. Chat GPT-4 działa na symulacji sztucznej sieci 100 miliardów neuronów, a my mamy ich 86 miliardów. Więc z początkiem 2023 roku sztuczna inteligencja oficjalnie przekroczyła moc obliczeniową ludzkiego mózgu. Ale pomimo tego, do pewnych rzeczy nie jest zdolna i nam nie dorównuje:

Kim jesteśmy? Co sprawia, że mówimy „ja”? Większość pierwiastków z jakich my i nasze otoczenie składamy się, powstały we wnętrzach gwiazd, które po zakończeniu istnienia, wybuchły i rozproszyły w kosmosie, dając nam budulec. Składamy się z ok. 30 bilionów komórek i 40 bilionów bakterii, które żyją z nami w symbiozie. Oznacza to, że mamy w sobie więcej obcego DNA, niż własnego. Wszystkie te elementy są w relacji, abyśmy mogli mieć poczucie własnego istnienia. Komórki regularnie wymieniane są na nowe, więc biologicznie jesteśmy z innego budulca niż kilka lat wcześniej. Nawet nasza osobowość i wspomnienia są relacją, ponieważ gdy zapamiętamy coś lub podejmiemy wybór, nie powstaną z tego nowe atomy i substancje, a ciężar mózgu nie zwiększy się. Jednak zmienią się połączenia między neuronami, które rozbłyskują tylko na chwilę. Dosłownie wszystko jest relacją i z połączenia tego, w środku, powstaje niewidzialne poczucie odrębności, indywidualności i własnego „ja”. Dlatego stabilność i jedność naszej świadomości musi mieć źródło poza niestabilną i zmienną materią.

Jezus powiedział: „Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne niż bogatemu wejść do królestwa niebieskiego.” (Mt 19,24). Ucho igielne to potoczna nazwa na szczelinę w murze. Dawniej bramy miasta zamykano na noc, ale spóźnialscy mogli wejść do miasta przez ową szczelinę. Sądzę, że na tym polega ta metafora,